Τα χαρτιά με τις σημειώσεις μας και τα σημειώματα για τους αγαπημένους μας, τα επιστολόχαρτα με τα γράμματά μας, τα χαρτόκουτα που κουβάλησαν τα πράγματά μας όταν μετακομίσαμε για μια καλύτερη ζωή, τα χαρτιά περιτυλίγματος, που κράτησαν κρυμμένες τις εκπλήξεις για τα παιδιά μέχρι το πρωί των Χριστουγέννων, το μαλακό χαρτόνι, που κράτησε καθαρό το πάτωμα όταν βάψαμε το καινούργιο μας σπίτι, τα ενημερωτικά έντυπα, τα διαφημιστικά, που έχουμε για όταν δεν προλαβαίνουμε να μαγειρέψουμε, τα κουτιά των παπουτσιών, οι κούτες, που φέρνουν τα νέα μας αποκτήματα, το ΧΑΡΤΙ, τόσο συχνό, τόσο πολύτιμο και τόσο σύντομο μέσα στη ζωή μας, το χρησιμοποιούμε μια στιγμή και το πετάμε…
Ένα δέντρο, που μέσα στην ατυχία τής πολτοποίησής του είχε τη χαρά να γίνει χαρτί, να περιγράψει, να καλύψει ή να σκουπίσει τα δάκρυά μας για μια στιγμή… Και ύστερα; Να πεταχτεί;
Του αξίζει κάτι καλύτερο!
Του αξίζει να το σώσουμε από τη χωματερή αλλά και να σώσουμε τη χωματερή από αυτό, που δεν αντέχει άλλο, γέμισε κι είναι έτοιμη να «σκάσει», στο πρόσωπο και στις ζωές μας…
Ανακυκλώνουμε το χαρτί, αυτή την πολύτιμη, δωρεάν πρώτη ύλη και του δίνουμε την ευκαιρία να συνεχίσει τη μαγική του πορεία, να γίνει κόσμημα, διακοσμητικό, έπιπλο και τόσα άλλα πράγματα, να μας εξυπηρετεί συνεχώς, τόσο ελαφρύ, εύκολο στη χρήση και στη μεταφορά, τόσο καλόβολο, σαν πλαστελίνη αλλά και τόσο σκληρό, όταν στεγνώσει.