Φέτος τον Αύγουστο περπατήσαμε τα πιο στεγνά δάση από κάθε άλλη χρονιά. Ο φόβος για φωτιά σε δάση που σπάνια καίγονται είναι πλέον έντονος. Φωτιές και πλημμύρες έχουν γίνει ο κλιματικός τρόμος. Πέρυσι ζήσαμε μια από τις πιο έντονες πλημμύρες https://www.aftoleksi.gr/2023/10/10/fotia-nero-anthropos-stis-nees-klimatikes-synthikes/ και ακούσαμε υποσχέσεις για έργα προστασίας που τελικά δεν είναι παρά έργα εξυπηρέτησης μικρών και μεγάλων συμφερόντων. Όχι μόνο δεν γίνεται καμιά δράση για την διαμόρφωση συγκεκριμένων σημείων στα δάση όπου θα προστάτευε τις πεδινές περιοχές από τις πλημμύρες αλλά ούτε στοιχειώδεις εργασίες που αφορούν την προστασία των δασών από πυρκαγιές. Τον περασμένο Αύγουστο περπατήσαμε δασικά μονοπάτια της Ευρυτανίας και η κατάσταση ήταν απελπιστική. Δασικοί δρόμοι κατεστραμμένοι, σε όλες τις περιοχές που επλήγησαν από την κακοκαιρία “Ντάνιελ”, θα δημιουργήσουν μεγάλο πρόβλημα στην πρόσβαση έτσι και φουντώσει κάποια δασική φωτιά. Το ότι πρόκειται για δροσερά δάση πλέον δεν λέει τίποτα αφού μετά από παρατεταμένους καύσωνες παύουν να διατηρούν τη δροσιά τους. Διαπιστώσαμε αυτή την κατάρρευση του δικτύου δασικών δρόμων και στο πανεπιστημιακό δάσος Περτουλίου και όχι μόνο, κατά την εκπαιδευτική περιήγηση του Άθενς Σκουλ στα τέλη του περασμένου Μαΐου. Υπάρχουν όμως δασικές εκτάσεις όπως στα μη τουριστικά Τζουμέρκα αλλά και σε πολλές άλλες ορεινές περιοχές όπου οι δασικοί δρόμοι χάνονται από την εγκατάλειψη και ούτε μονοπάτια δεν φαίνονται πλέον. Τα δάση είναι εγκαταλειμμένα και χρειάζεται μεγάλη υποστήριξη για να ελεγχθεί στοιχειωδώς ο κίνδυνος του αφανισμού. Οι πολίτες, εθελοντές και ενδιαφερόμενοι δεν έχουν την οικονομική και τεχνική δυνατότητα να ανταπεξέλθουν σε τέτοιου είδους προβλήματα. Πού διοχετεύονται τελικά τα κονδύλια για την προστασία των δασών; Υπάρχουν κονδύλια; Θα δεχτούμε ότι τα δάση μπορούν να σωθούν μόνο αν ιδιωτικοποιηθούν; Θα περιμένουμε τις επόμενες φυσικές καταστροφές για να νοιώσουμε ακόμη πιο ανόητοι;
eco-school-eco-act
